Razem osobno

Szli razem przez park,

On jej wianek kaczeńcy uplótł,

Zerwał dwie garście czereśni,

Pestka za pestką upada na ziemię,

Zaś ona jakby nieobecna,

Myślami gdzieś indziej podąża,

Jak on w nią wpatrzony

Tak ona odwrócona,

Jak Drzewo na wietrze,

Więc by zbliżyć się do niej

znalazł deseczkę,

dom wielki chce strugać

tak niewiele mu trzeba,

tak mało

pewności jutra najbardziej...