Wszystko znika wokół...

Wstajesz znowu smutna, 
jakaś taka zamyślona,
jaskółka stuka do okna
czeka na śniadanie,
dłoń Twa od chłodu pobladła,
gdzie linie papilarne 
podobne do jesiennego liścia
trudem życia przetarte
podchodzisz do stołu,
łyk kawy napina tętnice,
ja patrzę na Ciebie 
i śni mi się życie,
moje całe szczęście
w tych czterech ścianach zamknięte,
budzi się kolejne w łóżeczku za ścianą,
już do startu gotowi patrzymy na siebie,
uśmiechy się śmieją
bo kto dziś pierwszy weźmie je na ręce
wszystko znika wokół
trwamy tylko my troje
jaskółka dostała już kaszę
i przez łzy trudno uwierzyć
że to wszystko jest nasze