Świetlica dusz(na)

Bo kochać to nie nie słowo "jestem"

to nie trzymanie dłoni, zaglądanie do źrenic

to nie ciepło ciała, gładkość ud,

blask świec, zgaśnie 

nic nie trwa wiecznie

gorące pocałunki?

Judasz też świetnie całował...

komplement?

pożywienie dla naiwnych...

pierdolę to !!!

Idę  już ulicą, w moim sercu - Twoje takie jasne,

czyste, 

nie myślę o tym wszystkim

nie myślę o Tobie

w kieszeni dowód osobisty

uwiera nieco, obok klucze od pustego domu...

dwudniowy zarost przykrywa rysę czasu

bilet, pociąg, bilet metro,

 i już jestem

tak jak Ty lubię podróżować

lecz po innej drodze kroczę

jest wąska i trudna...

bo kochać to nie słowo "jestem"

bo kochać to nawet nie słowo

siadam przy stoliku,

zaraz przyjdą zaraz się zacznie

jeszcze tylko jedno wspomnienie o Tobie

i łza w oku

już są... uśmiech

uniesiona ręka pokazuje "cztery"

i tak siedem razy

i nie wiem kiedy

bilet metro, bilet pociąg...

rzucam z hukiem klucze na stół...

i ukrzyżowany zasypiam...

Dlaczego???

jutro miało być lepiej...

dlaczego nie jest??

miałem się nie bać,

miałem być uśmiechnięty od ucha do ucha

a Ty jak dawniej w białej sukni...

dlaczego ust wciąż cierpki smak??

zimna dłoń gładzi twarz...

zniknął oczu Twoich blask...

jak długo czekać mam??

Miłości most...

Choć brzegi nasze poszarpane rwącym nurtem życia,

Miłości most łączy brzegi te,

po którym przejść można nie mocząc stóp,

nie spadając w przepaść...

Maleńka tajemnica...

Pierwsze wyjście z mroku (na podstawie utworu Piotra Roguckiego)

Mimo, że zagubiłaś się

mimo, że zabrnęłaś w mrok

mimo, że wymieszałaś z błotem krew

 ja kocham Cię mimo to

mimo, że odwróciłaś się

mimo, że obudziłaś we mnie lęk

mimo, że przestałem żyć

zabrzmi ponownie miłości dźwięk

Parę pustych słów... nie stać mnie na więcej ...

Czy wiesz jak trudno mi obudzić się
wejść w nowy dzień
gdy me życie bez Ciebie jak  sen...
zapach kwiatów już nie ten sam
barwy świata w negatywie jawią się
chleb nie smakuje już
a uśmiech mój stracił blask


zakładam koszulę na lewą stronę
patrzę na zegara twarz
choć nie wiem po co...
zarost cztery dni już ma
wychodzę...


Mijam ludzi, miejsca tak znajome nam...
-kwiaciarnia w której kupowałem Ci kwiaty-
-poczekalnia na której czekaliśmy... tak długo-
-a tamtędy kiedyś szliśmy razem-
-karmik dla ptaków gdzie wrzuciłaś ziaren garść-


pamiętasz??


a wszystko było wtedy takie lekkie...

Wiersz pisany na ulotnym liściu...

Piszę wiersz do Ciebie ,

o Tobie,

nie mogę znaleźć słów.

Plączą się w głowie.

Bo pijany tęsknotą wciąż oddycham nadzieją…

I leżę tak nieruchomo na dywanie tej nadziei…

A wokół mnóstwo mądrych ksiąg,

w których nie ma odpowiedzi.

Każda miłość jest inna

Każdy dotyk inny płomień nosi

W każdym spojrzeniu iskra inna się mieni

I jak tu rozpoznać właściwą??

Symbole + moje pasje

niedzielne pocałunki
odpuszczenie winnym
nałóg wychodzenia z psem to bułka z masłem
do zgryzienia
zimowe dni
szach mat
rzewne łzy
gorzkie wspomnienia
ciche pukanie do drzwi - zamarło w półtonie
uczucia bledną z dnia na dzień
na talerzu serce
nóż i widelec
zostanę tu w karty grać
As w rękawie
kareta dam
pierwsza dama
mądra
druga dama
piękna
trzecia dama
wolna jak ptak
czwarta dama
wierna


zostanę tu w karty grać...

Przebiśnieg...

Rozdziobane marzenia,

zawiedzione uczucie

Nieposkładane myśli,

Serca ból i kłucie

A to wszystko w jednej sekundzie się stało

Mówiła, że kocha…

Lecz, chyba za mało

Po trzykroć wyparła się jego

I wtem kogut zapiał

 pazurkiem grzebień przeczesał

A gdzieś z oddali wiosna nadeszła

Przebiśnieg znowu zakwitł

„A życie toczyło się dalej…”,  (R.R.)

Iskra (to chwila tylko...) :)

To chwila tylko nie wątp w miłość

Przecież oddaje życie za przyjaciół swoich

To chwila tylko…

Poczekaj do jutra

Może przyniesie Ci bukiet kaczeńców

Może się zaręczy w końcu

Nie odchodź za daleko

Poczekaj do jutra

To chwila tylko…

Przywołaj swe Anioły

Gdy tylko uwierzysz

Zlecą się jak pszczoły

Jeśli naprawdę kochasz

 Poczekasz do jutra…

Zostań...

Nie odchodź jeszcze...
przecież Słońce nie zaszło do końca,
dopijmy rum poziomkowy,
usiądźmy obok siebie


Jeszcze tyle przed nami...
Giewont nie zdobyty do końca ,
naszego domu snujące się plany...


Nie odchodź jeszcze...
przecież Księżyc nie pożegnał Słońca,
dokończ opowiadać swe wiersze,
ja wysłucham do końca,


Jeszcze tyle przed nami...
naszych dzieci imiona,
uśmiech Twój u Weroniki,
brązowe oczy Szymona,


Zapomnijmy o tym
co było wczoraj...

Piknik w niebie...

A kiedy już umrę
będę czekał na Ciebie w niebieskim bezczasie
nie zabieraj nic ze sobą
w tą ostatnią podróż
wszystko przygotuję 
Aniołowie mi pomogą


na niemożliwie zielonej trawie
rozłożę koc kaczeńców
nie zabraknie Poświatowskiej wierszy
napisane na ulotnym pergaminie
poematy o lecie i zimie
dwa kieliszki 
czerwone wino
 z Bożej piwniczki


założę najlepszą koszulę
spodnie dżinsowe w kolorze ,,blue"
od Elvisa pożyczę gitarę
i będę czekał  wytrwale

Zegarmistrz

Wyrzeźbiony krajobraz Bożą dłonią

Przypomina mi, że jestem tylko pyłem,

 z przeciwnościami - słabościami sam nie dam rady,

z poczwarki przeistaczam się w motyla i ginę

                                     

Boga już dawno wypędziłem,

stąd te guzy i łaty na sercu

idę ścieżkami swoimi, potykam się o własne błędy,

stłuczone kolano, rozbity nos, brak miłości, wiary,

przystaję na chwile by spojrzeć w twarz Słońcu,

gdzie kłębią się kłęby Miłości bez miary...

na szczęście stoi tuż obok

z uśmiechem naprawia stare, zmęczone zegary...

Smutna historia o miłości...

Historia tej miłości

miała swój początek,

gdy dwóch serc bliskość

uplotła ten wątek,

Żyli razem długo,

tak podobni do siebie,

tylko jedno ich różniło,

dojrzałość do miłości…??  już nie wiem…

bo tylko raz można tak pokochać,

żeby stracić głowę,

Raz tylko można zabić

czynem palącym jak ogień…

Zdjęcie Anioła...

Młody żołnierz na wojnie

Co broń swą trzyma,

Nosi na sercu zdjęcie swej żony,

Małą karteczkę z obliczem Anioła,

Cały we smutku jest pogrążony

 dostaje rozkaz wstaje i biegnie,

słyszy strzał jeden…

upada i blednie

w kałuży krwi ułożył swą głowę,

serce przestaje bić mu w połowie,

chce choć dotknąć jej portret raz jeden ostatni,

Wszystko by oddał by spojrzeć  w jej  oczy,

Przytulić głowę do kochanej przystani,

Lecz ku śmierci powoli już kroczy

Ona tam sama samiutka została,

On tu na wojnie

Zimny jak skała,

Małą karteczkę w reku zaciska,

Choć tak daleko od niego,

Jakże była mu bliska…

Prawdziwi...

....jest takie miasto nieczułe 

 tam kilka miejsc

w których palą się ognie

prawych serc

nieliczni z tak licznych

niewyobrażalni dla nowego,

 znieczulonego  świata

aż niemożliwi…

moi Przyjaciele Prawdziwi…

Prawdziwe Anioły

z tej samej szkoły :)

Ps.

tak to o Was… :)

Razem osobno

Szli razem przez park,

On jej wianek kaczeńcy uplótł,

Zerwał dwie garście czereśni,

Pestka za pestką upada na ziemię,

Zaś ona jakby nieobecna,

Myślami gdzieś indziej podąża,

Jak on w nią wpatrzony

Tak ona odwrócona,

Jak Drzewo na wietrze,

Więc by zbliżyć się do niej

znalazł deseczkę,

dom wielki chce strugać

tak niewiele mu trzeba,

tak mało

pewności jutra najbardziej...

Pragnę odejść

Trudno jest odejść lub zostać,

Cieszyć się miłości lub wolności obrazem,

Gdy w sercu moim jak siostry,

 Miłość i Nienawiść zarazem...

Zawładnęłaś mną całym,

 nie mogę odejść

Kiedy odejść muszę

 będę żył wiecznie,

I prosił byś oddała

mą duszę… 

Wszystko znika wokół...

Wstajesz znowu smutna, 
jakaś taka zamyślona,
jaskółka stuka do okna
czeka na śniadanie,
dłoń Twa od chłodu pobladła,
gdzie linie papilarne 
podobne do jesiennego liścia
trudem życia przetarte
podchodzisz do stołu,
łyk kawy napina tętnice,
ja patrzę na Ciebie 
i śni mi się życie,
moje całe szczęście
w tych czterech ścianach zamknięte,
budzi się kolejne w łóżeczku za ścianą,
już do startu gotowi patrzymy na siebie,
uśmiechy się śmieją
bo kto dziś pierwszy weźmie je na ręce
wszystko znika wokół
trwamy tylko my troje
jaskółka dostała już kaszę
i przez łzy trudno uwierzyć
że to wszystko jest nasze

chwil kilka...

Bóg jednoczy..

Gdy Bóg jednoczy- zsyła motyla

Na promyk chwili dotyka zwaśnionych

By mogli dostrzec Jego obecność

W tej jednej chwili…  jedynej

trochę prozy... cz.1

Budzi się dzień. Otwieram oczy. Twój sok pulsuje pod moimi palcami. W pół śnie, pół jawie próbuje wymyśleć  o czym śnisz, gdy raz po raz zaciskasz wargi w grymasie uśmiechu. Kubek niedopitej, wczorajszej herbaty uśmiecha się do mnie bladym nadrukiem, a ucho jego wsłuchuje się w bicie serc naszych. Spod pościeli wypływa kojące ciepło naszych ciał, które nie pozwala zapomnieć szalonej nocy. Odwrócona plecami oddychasz spokojnie.

Przecieram zaspane oczy i leniwym ruchem odsłaniam Cię całą, żeby upewnić się że to nie sen i czy rzeczywiście tu jesteś. Jesteś…  jesteś Przykrywam z powrotem kołdrą Twoje pachnące mlekiem ciało,  muskając Twe ramię opuszkami palców.  Na skórze Twojej  w tym miejscu podnoszą się łany malutkich wosków i delikatnie kołyszą się pod moim oddechem.

Podjąłem decyzję.

 Wstaję… delikatnie by nie przerwać kojącego snu. Stoję tuż obok.  Jeszcze przez chwilę spoglądam na Ciebie, by móc na długie sekundy rozstania zapamiętać  ten widok.

Otwierasz oczy. Spoglądasz na mnie taka rozespana, ale piękna przecież bo taka naturalna. Rozmawiamy chwilę. Próbuję za wszelką cenę zapamiętać barwę głosu, uchwycić każdy ton, każdą frazę. Podnosisz się powoli,  majestatycznie by odobyć ze mną podróż ku wyjściu. Nie całuję Twych ust na pożegnanie… bo chciałbym tu wrócić…

Wychodzę.

Odmieniony.

(nie) Zaprzepaszczone zaklęcia Miłości

Święte zwoje słów sprzed lat
dziś spalone na popiół
który unosi się nad głowami tych
co smutkiem witają każdy wschód Słońca

Przenajświętsze obietnice straciły swą moc
w dzień w którym Anioł na chwilę ułożył głowę do snu
i nie unosił się nad głowami wielkich miast

Zerwane stalowe więzy między on - ona
przetopione na dudniącą blaszaną gorycz
spętane sznurem codziennych zmagań
zraszane rzewnymi łzami...

...to wszystko codzienność dwojga ludzi, którzy tworzyli czystą ideę Miłości, a których doświadczył niesprawiedliwy los. W tej historii pojawia się powoli Słońce, które na początku przebija się nieśmiało przez warstwy ciemności by potem rozjaśnić i ogrzać ich zziębnięte serca. Lecz do wschodu jeszcze tyle godzin...

miłość to nie są małpie gaje...

... miłość to nic trudnego przecież,
wystarczy wsłuchać się w głos
i usłyszeć

... miłość to nic trudnego przecież,
wystarczy wpatrywać się w serce
i dostrzec

... miłość to nic trudnego przecież,
wystarczy uchylić nozdrza
i zapamiętać

... miłość to nic trudnego przecież,
wystarczy skosztować choć trochę
i nie przestawać

... miłość to nic trudnego przecież,
wystarczy delikatnie dotknąć
i poczuć

...wiec do cholery!!!
dlaczego nie potrafimy
KOCHAĆ...???

Opowiedz mi...

Pozwól mi słuchać Twoich snów,

bym mógł stale być,

bym wiedział co Cię trapi

i nie odczuwał tęsknoty.

Bądź moim snem,

bym mógł być przy Tobie.

Opowiedz mi siebie...

Opowiedz mi jak zawiązujesz buty,

opowiedz mi jak zakładasz rękawiczki i szal,

jak podnosisz do ust filiżankę herbaty,

ile baranków zliczasz nim zaśniesz...

chcę Cię zapamiętać na te długie godziny,

gdy nie mogę się z Tobą zobaczyć...

opowiedz mi siebie...

Małe marzenia...

Gdzieś daleko stoi DOM,

Tam łóżeczko pod regałami pełnymi gwiazd

Płynie jak muzyka przez wieczór,

Bo śpi w nim pachnący mlekiem syn

przy nim stoimy MY.

Ja w końcu szczęśliwy

i Ona…

gdzie ONA jest...?

Moja ONA (?)

Ze snu budzi Słońce

Podchodzi do okna

i dłonią głaszcze chmury

wiatr rumiankowy

w jej włosach

Jej rzęsy łaskoczą powietrze

Gdy do mnie mruga

Moja ONA(?)

Zaklada tylko szal

w kolorze „blue”

i wychodzi na spacer

A w mojej głowie

Ciągnie się zielona myśl leniwie

że w Poziomce lato zapachem pęcznieje

a sok gorący i lepki

Pulsuje pod moimi palcami

Cenniejsze od złota...

Skąpani w morzu myśli

Tętniących w każdym centymetrze ciała,

Szukamy miejsca gdzie raz położywszy  senną  głowę

Chcemy tam powracać,

Choć na chwilę zapomnieć,

Utulić zmęczone serce pragnące Słońca

By spało jak dziecko,

Poczuć zapach mleka w oddechu

Nieznajomym do końca,

Zebrać garść czereśni

Albo pół garści chociaż,

I mieć pewność że to dla niej

Jest cenniejsze od złota...

To nic

Usiądźmy tu...
na Placu Prawdy
wpatrzeni w czułe 
punkty naszych źrenic
obnażmy się
krok 
po 
kroku
po - wo - li
rozbudźmy w sobie pragnienie poznania
bo nawet tysiące wściekłych oczu...


To nic...

Są tacy ludzie...

Są ludzie zamknięci
własnym bólem
w maskach z marmuru,
nie rozkruszy ich wzrok,
nie potrzebują spojrzeń.
Ich potrzeby są ukryte
pod maską z marmuru.

Mam pragnienie zobaczyć ich łzy,
żeby otrzeć każde cierpienie,
przytulić - nie pojmując
Być
Trwać ramię w ramię
w ciepłym pragnieniu znaczenia
na dnie ciemności...
Razem!

Patrzę...
 po dwóch stronach kartki

Płynie czarna czcionka

słowo wstaje z martwych

wstajemy razem idziemy do sieni

rozpinasz palto

niebieski guzik toczy się po Ziemi

i ktoś samotny guzik znalazł

przyszył

niebieską nicią

 to swej własnej ciszy

Wierność Słońca

(Słońce)
wierne...
na czas wschodzi,
bez butów i płaszcza...,
na bosaka przy Tobie,


grymas chmury?
bo chce byś odpoczął


(Ja)
samotność...
nie pozwala zasnąć,
na te długie godziny, od zachodu do wschodu,
nie pozwala obudzić się przy niej i dotknąć jej włosów,
choć przez chwilę je poczuć


(Ona)


cisza...
nic nie wiem
nie przychodzi!

a czekam tak długo...