Pozwól mi słuchać Twoich snów,
bym mógł stale być,
bym wiedział co Cię trapi
i nie odczuwał tęsknoty.
Bądź moim snem,
bym mógł być przy Tobie.
Opowiedz mi siebie...
Opowiedz mi jak zawiązujesz buty,
opowiedz mi jak zakładasz rękawiczki i szal,
jak podnosisz do ust filiżankę herbaty,
ile baranków zliczasz nim zaśniesz...
chcę Cię zapamiętać na te długie godziny,
gdy nie mogę się z Tobą zobaczyć...
opowiedz mi siebie...
piękny wiersz...
OdpowiedzUsuńporuszający...
słowa proste, ale cudownie ze sobą splecione...
prostota słów trafia najmocniej w serce
zapamiętać każdy oddech, zapamiętać każde mrugnięcie powieki...
na te wszystkie lata - zapamiętać, by nie czuć się samotnym wśród tylu ludzkich dusz...
zdjęcia są równie piekne...
Od niedawna sama zaczęłam interesować się otografią.
To niewiarygodne, jak cudowne chwile mozna uchwycić jednym ruchem palca.
Pozdrawiam
Dziękuję Aniu... tak w prostych słowach nie ma domysłów, podwójnego dna, dwojakich interpretacji...
OdpowiedzUsuńPozdrawiam...